بررسی انتقال بیماری از طریق شپش

آیا شپش سر می تواند بیماری و یا عفونت را گسترش دهد؟

 

یکی از سؤالات رایجی که در رابطه با شپش سر با آن مواجه می شویم، این است که آیا شپش های سر می توانند بیماری خونی یا عفونت را انتقال دهند؟

 

در پاسخ این سوال می توان گفت تا کنون هیچ گزارشی که نشان دهد شپش می تواند سبب انتقال بیماری های خونی شود، ارائه نشده است؛ با این‌ وجود، گاهی اوقات خارش ناشی از نیش آن ها می تواند به خراشیدن پوست منجر شود؛ این جراحات بعضی اوقات می توانند عفونت ثانویه پوستی را به دنبال بیاورد.

 

بیایید نگاه عمیق تری به این موضوع داشته باشیم

 

مشخصات ظاهری شپش و ارتباط آن با امکان انتقال بیماری

 

شپش سر حشره ای انگلی است که موهای سر انسان را آلوده می کند؛ منبع غذایی شپش سر، خون موجود در پوست سر انسان، می باشد.

 

از لحاظ ظاهری، شپش ها حشراتی شش پا و فاقد بال هستند که دو تا چهار میلی متر طول دارند.

 

شپش ها در هنگام تغذیه از خون انسان، به رنگ قهوه ای دیده می شوند؛ آن‌ها دو چشم ریز و دو شاخک کوچک دارند؛ دهان شپش ها با شش جفت قلاب احاطه شده است؛ وجود این قلاب ها به شپش کمک می کند که هنگام تغذیه خود را به پوست سر میزبان، وصل کنند.

 

 

در دهان شپش، دو لوله سوزن مانند وجود دارد که شپش به کمک آن ها، پوست سر را سوراخ می کند؛ سپس، بزاق خود را که حاوی موادی با خاصیت ضد انعقادی است، به پوست سر تزریق می کند؛ این کار از تشکیل لخته خون در هنگام تغذیه، جلوگیری می کند؛ شپش ها با مکیدن خون از طریق همین لوله ها تغذیه می کنند. آیا این نوع تغذیه امکان انتقال بیماری از شپش را ایجاد می کند؟

 

شپش برای بقا خود به شدت به تغذیه از خون انسان وابسته است؛ چهل و هشت ساعت بدون مکیدن خون انسان، می تواند شپش را از پا در بیاورد؛ اغلب شپش ها سی روز عمر می کنند.

 

آن ها تمام مدت این سی روز را بر روی بدن فرد میزبان سپری می کنند، چرا که برای زنده ماندن، علاوه بر خون، به دمای بدن میزبان خود نیز وابسته هستند.

 

یک شپش ماده می تواند در طول عمر سی روزه خود، هر روز بین شش تا هشت تخم بگذارد؛ به عبارتی، یک شپش ماده در طول زندگی خود قادر است بین 180 تا 240 تخم تولید کند.

 

دلایل خارش پوست سر ناشی از شپش‌

 

در طی چرخه زندگی شپش ها، لاروها و شپش های بالغ، مدفوع خود را در پوست سر جاسازی می کنند؛ این مسئله یکی از دلایل خارش شدید ناشی از شپش است، زیرا اغلب افراد نسبت به مدفوع شپش ها یا بزاق و خراش ناشی از نیش آن ها، واکنش آلرژیک نشان می دهند؛ با وجود اینکه بارزترین علامت شپش سر، خارش است، گاهی ممکن است فردی ماه ها قبل از شروع خارش، به شپش مبتلا بوده باشد.

 

بیشتر افراد در اثر ابتلاء به شپش، دچار هیچ گونه بیماری یا عفونت پوستی نمی شوند، اما خراشیدن بیش‌ از حد پوست در اثر هر نوع نیش و یا زخمی، می تواند موجب عفونت شود. این خراش ها نشانه انتقال بیماری از شپش نیست اما با آلوده شدن می تواند منجر به عفونت های خطرناکی در پوست سر شود.

 

برای جلوگیری از ترس و نگرانی بی مورد، تکرار این نکته ضروری است که اکثر افراد در اثر نیش‌های شپش، عفونت پوستی نمی گیرند، اما در صورت خاراندن و خراشیدن بیش‌ از حد پوست در محل این گزیدگی ها، احتمال بروز عفونت ثانویه وجود خواهد داشت.

 

 

در اینجا بعضی از عفونت‌ های ثانویه که ممکن است در اثر خاراندن بیش از حد پوست در محل نیش شپش‌ ایجاد شود، آورده شده است.

 

یک: عفونت استاف

 

عفونت های استاف، در اثر باکتری های استافیلوکوک ایجاد می شوند؛ این باکتری ها معمولاً در سطح پوست و یا درون بینی افراد زندگی می کنند؛ باکتری های استافیلوکوک اکثر اوقات هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند یا فقط منجر به عفونت های پوستی جزئی می شوند، اما در اثر حمله باکتری های استافیلوکوک به درون بدن، جریان خون، مفاصل، استخوان ها، ریه ها و یا قلب، عفونت استاف می تواند کشنده باشند.

ابتلا به شپش یک مسأله آزاردهنده است که می‌تواند مشکلات زیادی را ایجاد کند. شپش به عنوان یک انگل باعث خارش و تحریک پوست می‌شود و ممکن است به عوارض جانبی دیگر نیز منجر شود. در زیر به برخی از مشکلاتی که به دنبال ابتلا به شپش ممکن است پیش آید، اشاره می‌شود:

1. خارش و تحریک پوست:

   • شپش با تغذیه از خون از پوست فرد، باعث خارش و تحریک پوست می‌شود. این ممکن است باعث ایجاد ناراحتی و عدم راحتی در زندگی روزمره شود.

2. آلرژی و حساسیت:

   • برخی افراد ممکن است به مواد موجود در بزاق شپش حساسیت نشان دهند و به علت آلرژی، علائمی مانند قرمزی، تورم، و حتی تعفن پوستی را تجربه کنند.

3. عدم تمرکز و استرس:

   • خارش مداوم و عدم راحتی ناشی از تخم های شپش ممکن است باعث کاهش تمرکز و افزایش استرس در افراد شود. این مسائل ممکن است بر روی کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارند

عفونت های پوستی ناشی از باکتری های استاف، شامل موارد زیر است

 

جوش: شایع ترین نوع عفونت استافی، جوش است؛ در این نوع عفونت، یک توده جوش چرکی در فولیکول مو یا غده های عرق، تشکیل می شود؛ سطح پوست ناحیه آلوده، ممکن است قرمز و متورم شود؛ در صورتی که این جوش سر باز کند، چرک یا خون از آن خارج خواهد شد.

 

زخم زرد: زخم زرد، یک بیماری پوستی مسری است و بیشتر در کودکان، خردسال و نوزادان شایع است؛ باکتری های استاف می توانند انواع مختلفی از بیماری زخم زرد را ایجاد کنند؛ رایج ترین نوع زخم زرد ناشی از باکتری های استاف، تاول های بزرگی است که ممکن است محتوی مایع باشند و یا سبب پوسته پوسته شدن پوست شوند.

 

دو: ام آر اس ای

 

استافیلوکوکوس اورئوس متی سیلین، گونه ای از باکتری‌ های استافیلوکوکوس است که در برابر آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین، آموکسی سیلین و یا اوگمنتین مقاوم شده اند؛ به همین دلیل درمان این نوع استفیلوکوک ها، دشوار است، ام آر اس ای یک عفونت پوستی است که در صورت عدم درمان، به انواع جدی تری از عفونت ها تبدیل خواهد شد.

 

سه: سلولیت

 

سلولیت یا آماس بافت همبند، یک نوع عفونت زیر جلدی است؛ این نوع عفونت توسط باکتری هایی ایجاد می شود که می توانند از طریق هر نوع آسیب دیدگی پوستی، وارد بدن شوند.

 

سلولیت یک بیماری جدی است که نباید توسط مبتلایان نادیده گرفته شود؛ همه افراد مبتلا به این بیماری، باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنند؛ سلولیت می تواند باعث تب، لرز و تورم شود.

 

مراقبت های پزشکی جدی قبل از رسیدن باکتری ها به خون یا استخوان ها، ضروری است؛ معمولاً برای درمان این نوع عفونت، از آنتی بیوتیک هایی تزریقی استفاده می شود.

 

چهار: عفونت های مخمری پوست و بدن ناشی از خاراندن بیش‌ از حد محل نیش شپش

 

رعایت دقیق توصیه های درمانی پزشک معالج، که ممکن است با استفاده از آنتی بیوتیک یا بدون آن ها سعی در درمان هر یک از انواع این عفونت ها داشته باشد، در روند درمان بسیار مهم و ضروری است.

 

بیماری های مشابه با عفونت های پوستی ناشی از شپش سر

 

بیماری های زیادی وجود دارد که می توانند بدون اینکه فردی مبتلا به شپش سر باشد، پوست سر را به شدت درگیر کنند؛ گاهی ممکن است علائم این بیماری ها با شپش سر اشتباه گرفته شوند، زیرا مانند عفونت های ثانویه ناشی از شپش سر، این بیماری ها نیز اغلب سبب ریزش مو می شوند.

 

 

چند مورد از این بیماری ها در ادامه آورده شده است

 

یک- کرم حلقوی پوست سر یا تینا کپیتیس:

 

کرم حلقوی پوست سر در واقع کرم نیست، بلکه یک عفونت قارچی است که به آن تینا کپیتیس گفته می شود؛ این بیماری قارچی باعث ایجاد لکه های پوستی خارش دار و پوسته پوسته شدن پوست سر می شود و بیشتر در بین دانش آموزان مقاطع ابتدایی متداول است.

 

دو- لیکن پلانس:

 

جوش های شایع پوستی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود؛ علائم این بیماری شامل جوش های چرکی خارش داری است که پخش می شوند؛ این امر می تواند باعث تحریک پوست سر و ریزش مو شود.

 

سه- سوء تغذیه و پرکاری تیروئید نیز می توانند باعث ریزش مو شود

 

چهار- عفونت های مخمری پوست:

 

سر نیز ممکن است در اثر خراش بیش از حد پوست سر در اثر عادت های عصبی، ایجاد شود؛ این عفونت از خراش هایی که بطور ناخواسته با دست و ناخن های آلوده ایجاد شده، وارد بدن می شود.

 

پنج- کرادل کپ:

 

جوش های پوسته پوسته شده ای هستند که بر روی پوست بسیاری از نوزادان دیده می شود؛ معمولاً این بیماری پوستی در نوجوانان، سبوره گفته می شود؛ این جوش ها اغلب طی چند سال اول، خود به خود ناپدید می شوند؛ با این وجود ممکن است دوباره، در دوران بلوغ شایع شود و تا آخر عمر ادامه بیابد، در این موارد پزشکان ممکن است شامپوهای ضد قارچی و کورتیکواستروئیدی و یا داروهای ضد سبوره قوی را تجویز کنند.

 

نکته قابل توجه در رابطه با کلیه بیماری های نام برده شده، شباهت علائم و عوارض ناشی از آن ها با علائم ناشی از شپش سر است؛ در چنین مواردی تشخیص درست بیماری می تواند کمک بزرگی به انتخاب روش درمانی صحیح کند.

 

در ادامه باید گفت، هر چند شپش ها بیماری زا نیستند و امکان انتقال بیماری ای خطرناک و کشنده از شپش به انسان  وجود ندارد اما ابتلاء به شپش مشکلات زیادی به دنبال می آورد؛ بنابراین برای اجتناب از این مشکلات و خلاصی از شر شپش ها شامپوی ضد شپش فوق العاده مؤثر لایس کیلر.آی آر را تهیه و استفاده نمایید.

خرید شامپوی شپش کش - کلیک کنید